Datum van plaatsen: 11-06-2009

Casus ontladingsmethode

Wilma is maatschappelijk werker in het ziekenhuis. Tijdens de lunch vertelt ze over een mijnheer die 14 jaar weduwnaar is en onderweg naar het graf van zijn vrouw van zijn fiets af is gevallen en zijn heup heeft gebroken. Hij is helemaal ontredderd en verdrietig. Wilma vertelt dat ze voor de tweede keer bij hem is geweest. Ze was aan zijn bed gaan zitten. Toen ze kwam, had hij alleen maar geknikt. Hij zat droevig voor zich uit te kijken en zei wel 10 keer achter elkaar "ja ... ja .... Ja.....". Wilma was stil en had af en toe ook maar "ja... ja...." gemompeld. Op een gegeven ogenblik had ze gezegd: "Ik zie dat u erg verdrietig bent". De man was toen verschrikkelijk beginnen te huilen.

José, een andere maatschappelijk werker, reageerde: "Zie, dat is dus de ontladingsmethode van De Mönnink". Wilma was verbijsterd. Zij had het gevoel alleen maar present te zijn geweest bij het ontzettende verdriet van de man. Ze heeft volgens haar zeggen geen methode toegepast. Ze vindt het ongepast om op deze manier te omschrijven van wat ze bij die man heeft gedaan.

Vragen:

1. Hoe zou jij de verbijstering van Wilma verklaren? Welk verschil van mening is hier eigenlijk aan de orde?

2. Waar herken je dit conflict mogelijk uit je eigen ervaringen?

3. Hoe zou je op de handelwijze van Wilma kunnen reflecteren vanuit het competentiemodel van zelfregulering?

4. Wat zie jij als mogelijke waarde van zo'n reflectiemodel?