zelfregie
  • Afdrukken
>> Welkom op zelfregie.com / Uitwisseling van informatie, ervaringen en kennis over versterking van het zelfregulerend vermogen |

Zelfbeschikking is niet hetzelfde als zelfregulering




Zelfbeschikking is niet hetzelfde als zelfregulering

Ellen de Visser schrijft in De Volkskrant van 20 maart 2004 over de funeste gevolgen voor vele duizenden psychiatrische patiënten van de vermaatschappelijking en de uitbreiding van de patiëntenrechten. Psychiatrische patiënten moesten weg uit de bossen, de samenleving in. Maar veel patiënten verloederen en zorgen voor overlast. Hoe de ideologie van zelfbeschikking faalde, zo lezen we in de kop van het artikel. Hieronder volgen enkele citaten uit het artikel.

Ouders worden noodgedwongen ‘teamcoach langdurige zorg‘ van hun kind dat ergens rondzwerft. En bezwijken niet zelden onder de druk. Het is het trieste neveneffect van de grote ommezwaai die de afgelopen decennia in de psychiatrie heeft plaatsgevonden. Twintig jaar geleden werd een begin gemaakt met de ontmanteling van psychiatrische ziekenhuizen, tien jaar geleden werd de oude Krankzinnigenwet vervangen door de wet Bopz. Psychiatrische patiënten mochten voortaan niet meer louter voor hun eigen bestwil worden opgenomen, maar alleen bij daadwerkelijk gevaar. Opnames moesten zo kort mogelijk duren (..) Ze zouden onderdeel van de samenleving gaan uitmaken.

(..)Voor vele duizenden heeft de ‘vermaatschappelijking' en de uitbreiding van de patiëntenrechten funeste gevolgen had. Begeleiding in de wijk is nauwelijks van de grond gekomen. Patiënten vereenzamen in armoedige flatjes of wonen op straat. De maatschappelijke opvang is verstopt geraakt. Velen belanden in de criminaliteit en gebruiken drugs, die het effect van de medicijnen tenietdoen. Ze komen pas voor hulp in aanmerking als zich een gewelddadige situatie voordoet. (...) In het veld groeit de roep om de ideologie los te laten en de wet te veranderen. ‘Het probleem kan voor 80 procent worden opgelost, er is gewoon een gebrek aan opvang', zegt Daniel van Dijk, psychiater bij GGZ Dijk en Duin in Castricum. ‘Het is een grof schandaal dat dat in Nederland kan. De vermaatschappelijking is doorgeschoten'.

In De Volkskrant van 23 maart 2004 reageert Wim Kannekens, sociaal-psychiatrisch verpleegkundige:

Het beeld dat de Volkskrant van afgelopen zaterdag, 20 maart, schetst in het artikel ‘Eerst ontsporen, en dan pas hulp' over de psychiatrie is zo negatief en ontkennend, dat je je afvraagt welk doel men nastreeft.
Schizofrenie is de ergste geestelijke stoornis die er bestaat. Mensen denken achtervolgd te worden of afgeluisterd door spionnen, het is meestal erg beangstigend. Mensen die aan schizofrenie lijden, kunnen zoals ieder ander werken maar dan geen acht uur en vijf dagen in de week. Misschien drie uur per dag, vier dagen in de week omdat hun concentratievermogen laag is. Je kunt de angstige belevingen voor een groot gedeelte met medicatie wegnemen. Maar medicijnen slikken heeft nadelen: stramme spieren, een droge mond en je wordt er dik van. Van schizofrenie kun je niet genezen.

In het Volkskrant-artikel ligt het accent op zelfbeschikking als falende ideologie. Onzin. Iedere hulpverlener weet dat iemand die lijdt aan schizofrenie ook autonomie wil maar dat dit niet automatisch betekent dat er geen hulp en ondersteuning wenselijk is.
Waarom gaat de verslaggeefster niet in op de rehabilitatie technieken die de afgelopen twintig jaar ontwikkeld zijn om de cognities die nog wel goed functioneren bij iemand met schizofrentie te versterken en uit te breiden. Waarom laat ze de modules links liggen die cliënten en familie leren om de signalen te herkennen, wanneer het dreigt mis te gaan? Waarom heeft ze geen aandacht voor de wijkaanpak waarin verschillende hulpverleners nauw samenwerken om opnames te voorkomen. Daar zoeken de hulpverleners de mensen thuis op en proberen samen met de cliënt zijn of haar sociaal netwerk weer mee op te bouwen. Nee, het gaat om een lekker wegkauwend punt: ideologie zelfbeschikking faalt. De verslaggeefster lijkt in de greep van de lobby van de curatieve zorg die poogt bij de bezuinigingen van Hoogervorst te worden ontzien.
Een terugval van iemand die last heeft van schizofrenie, heeft vaak te maken met het ontbreken van een zinvolle dagbesteding. Er zou geld moeten worden overgeheveld van de curatie naar begeleiding en ondersteuning, maar de tegenovergestelde beweging wordt bepleit. Dit artkel draagt hier helaas toe bij. Erger, het artikel bevestigt de vooroordelen van de verwende burger.

 


Copyright © 2007-2024 Zelfregie.com